Kort geleden verscheen er een artikel genaamd “Hardlopen is de slechtste manier om fit te worden” [1] en er werd gesteld dat hardlopen de meest belabberde manier is om vet kwijt te raken en cardiovasculaire gezondheid te verbeteren.
Ik kreeg meerdere vragen van hardlopers die zich afvroegen hoe ik daar in sta. Wel, iets minder zwart/wit.
De waarheid
Het is waar dat hardlopen een van de meest populaire beweegactiviteiten is [2], maar de uitspraak dat “tot wel 79% van de hardlopers een blessure oplopen in een jaar” is tactisch ingezet om een punt te maken tégen hardlopen, maar uit z’n verband getrokken. Als de schrijver het onderzoeksartikel daadwerkelijk had gelezen, dan had hij gezien dat uit het aangehaalde onderzoek blijkt dat in 17 studies, de incidentie van blessures rondom de lagere extremiteiten verschilde van 19,4 – 79,3% EN blessures over het hele lichaam bleek uit 7 onderzoeken te liggen tusssen de 26-92,4% [3]. De cijfers van de auteur kloppen niet.
De waarheid is dus dat tot wel 92,4% van de hardlopers jaarlijks een blessure oplopen, maar dat het percentage sterk afhankelijk is van de onderzochte groep lopers, hun medische achtergrond, hun trainingsafstanden, de meetmethoden en definiëring van ‘blessures’.
Al met al kunnen we stellen dat (lange afstanden) hardlopen inderdaad een blessure gevoelige sport is, waarbij er per 1000 getrainde uren, een blessurecijfer tussen de 2,5 en 12,1 ligt. Recente studies wijzen eerder richting de 12,1 [5]. Dat vergeleken met bijvoorbeeld krachtsporten, waarbij het blessurecijfer tussen 0,24-5,5 ligt [6].
Elke vorm van bewegen is goed voor de gezondheid, maar blessures horen bij het leven. De kans op blessures bij lange afstandlopers is redelijk groot, zeker in vergelijking met veel andere sporten, maar het is voor velen het risico waard omdat ze graag ‘fit’ willen worden.
De auteur stelt dat hardlopen óók daar weinig aan bijdraagt. Laten we dat hardnekkige leugentje eens flink langs de feiten schrapen.
Is hardlopen ongeschikt om fit te worden?
Oke. Excuse my language.
Maar het is belachelijk om te doen alsof we met zijn allen weten wat ‘fit’ zijn is.
Wat betekent ‘fit’ zijn? Dat is niet gedefinieërd in het artikel, en dan is het volledige artikel al waardeloos. Eerst definiëren, dan je punt maken!
Al deze mensen hieronder zijn topsporters. Zijn ze fit?
Om topsport te kunnen bedrijven, moet je de beste van de beste zijn binnen je sport.
“To be fit” gaat om het kunnen aanpassen aan de omstandigheden en eisen om te winnen, en daarom kunnen we bovenstaande sporters allemaal ‘fit’ noemen. Ongeacht van wat jij vindt van het gewicht of uiterlijk van bovenstaande dames. Ze zijn allemaal fit, voor hun sport!
“Fit” zijn is doel-afhankelijk. Wil je een paar kilometer kunnen lopen? Dan ben je fit als je een paar kilometer kunt lopen. Ongeacht je uiterlijk.
Er ‘fit’ uitzien
Het is dus duidelijk dat ‘fit’ zijn niet betekent dat mensen er uit zien zoals jouw ideaal beeld. Fit zijn betekent dat men aan bepaalde (fysieke) eisen kan voldoen.
Jij wilt er ‘fit’ uitzien, en vraagt je na het lezen van het aangehaalde artikel af: “is hardlopen geschikt om er fit uit te zien?”
De auteur schrijft:
onderzoek heeft vaker uitgewezen dat trainen met gewichten en sprinten veel effectiever zijn dan hardlopen als het gaat om het verminderen van buikvet en het creëren van een gunstige hormoonbalans voor vetverbranding, ofwel een verbeterde insulinegevoeligheid, minder stresshormoon cortisol, en meer groeihormoon en testosteron (en ja, dat is voor vrouwen óók goed nieuws).
En hij heeft (deels) gelijk. Niet helemaal, maar om bovenstaande goed te nuanceren zijn we weer een artikel verder, dus dat bewaren we voor later.
Ik hou het kort.
- Het hele verhaal rondom hormonen is interessant maar om succesvol vet te verliezen is het veel belangrijker om meer energie te verbruiken dan binnen te krijgen.
- Weet je wat nog veel, véél belangrijker is om er ‘fit’ uit te zien?
Gezonde voeding én op trainingsprincipes gebaseerde trainingen waarbij vet wordt verloren en spiermassa kan worden opgebouwd.
Echt, je kunt trainen tot je een ons weegt [in figuurlijke zin 😉 ] maar twee broodjes kaas of een paar oreo’s per dag minder eten, scheelt je zonder te veel moeite, al 500 kilocalorieën per dag en helpt je heel makkelijk vet te verliezen. Voor diezelfde 500 kcal moet je anders minstens drie kwartier hárd trainen. Het is veel efficiënter en makkelijker om vet te verliezen door de juiste aanpassingen in je voeding. Combineer je sport met voeding, dan is de kans dat je het gewichtsverlies volhoudt nog groter [7-8]!
Ik merk, als personal trainer en Outside coach, dat de meeste mensen die er ‘fit uit willen zien’ vet willen verliezen. Hier helpt hardlopen zeker bij, vooral in het begin, en op lange termijn óók -mits de voeding hier ook op aangepast is. Maar om er ‘fit’ uit te zien, willen de meeste mensen óók spieren opbouwen, en daar is hardlopen feitelijk niet de juiste trainingsvorm voor. Hardlopen is (over het algemeen) een katabole trainingsprikkel en bijvoorbeeld krachttraining is een anabole trainingsprikkel.
Om spieren op te bouwen is een anabole trainingsprikkel nodig [9].
Ik denk dat alle hardlopende Outsiders, of hardlopers in het algemeen, die krachttraining zijn gaan doen NAAST hun hardlooptrainingen, kunnen beamen dat ze sinds het doen van krachttraining (bijvoorbeeld via onze bootcamps) meer spiermassa en kracht hebben opgebouwd.
Dat zou met alleen hardlopen niet kunnen. Feit.
Je kunt dus hardlopen om vet te verliezen en voor je plezier, voor de vele gezondheidseffecten en om fit te worden. Voor de opbouw van spiermassa, dien je een vorm van weerstandstraining uit te voeren.
Cardiovasculaire gezondheid
(ga naar pagina 2 voor het laatste deel van dit artikel)
POST REPLY