Stel je voor dat je naar mij toe zou komen voor een voedings-en trainingsplan.
Dan zeg ik
“Oke, vanaf nu ga je alles in je leven aanpassen.
Je houdt niet van sporten? Ga maar 5 dagen per week oefeningen doen in een sportschool waar je je ongemakkelijk en onzeker voelt.
Alles wat je normaal eet, gaat uit je voedingspatroon vanaf nu. Dat is troep, schaam je!
Vanaf nu eet je alleen maar volgens mijn subjectieve regels over wat gezond is. Je zult niet echt tevreden zijn met de smaak en je zult niet begrepen worden door je omgeving, maar who cares?”
Beeld je nu eens in hoe zwaar het is om van het ene eind van het spectrum (geen of nauwelijks regels rondom je voeding en training) naar het andere eind van het spectrum te gaan, zonder gradueel te transitioneren door het midden.
Stel jezelf de volgende vraag… Hoe lang denk je dat je daadwerkelijk kan volhouden voordat je terugvalt?
Jij bent een slechte coach voor jezelf geweest.
Terug naar het verhaal van net. De persoon van wie je dat antwoord kreeg op je vraag om advies, dat ben ik natuurlijk niet, want zo zou ik nooit reageren.
Jij bent zelf die persoon. Hoe vaak heb je jezelf gepushed om dit soort onmogelijke, ongestructureerde pogingen te doen om wat kilo’s te verliezen of ‘fitter en gezonder’ te worden?
Veel te vaak. Laten we daar een einde aan maken, want het werkt niet. Laten we dit soort pogingen voortaan niet meer doen.
Streef voortaan niet meer naar perfectie, maar progressie.
Kleine, effectieve en gestructureerde stappen naar een gewenste leefstijl. Daar ligt héél veel winst, én de veranderingen zijn vol te houden. Het duurt misschien wat langer voordat je verandering ziet, maar de verandering blijft ook langer hangen! Is dat niet het échte doel?
POST REPLY