Trainingsleer

In de wereld van fitness en sport gelden wetten en trainingsprincipes.

Om deze trainings-wetten en principes kunnen we niet heen; het is niet een kwestie van het er mee eens zijn of niet, we zullen er mee moeten leren leven. En als het even kan, kunnen we gebruik maken van de kennis om beter te worden in onze specifieke sport of om onze specifieke doelstellingen te behalen.
En die specifieke sport of doelstelling, is dan ook precies waar het eerste trainingsprincipe over gaat: het Principe van specifiteit.

Principe van specifiteit

Het principe van specificiteit houdt in dat als je in een bepaalde beweging of sport beter wilt worden, dan zul je specifiek moeten trainen, door die beweging / sport te beoefenen. Specifiek voor een sport trainen wordt ook wel “Sport-Specifiek trainen” genoemd.

Dit houdt simpelweg in dat als je beter wilt worden in voetbal, dan zul je moeten voetballen.

Hoewel dit heel logisch klinkt, wordt dit vaker vergeten dan je zou denken!
Zo besteden veel voetballers tijd aan eindeloze hardlooptrainingen. Dit is niet per definitie verkeerd. De hardloop trainingen kunnen een zogenaamde “carry over” hebben, wat inhoudt dat de hardlooptrainingen (ondanks dat ze niet sport-specifiek zijn) leiden tot verbeterde voetbalprestaties, maar dit is niet vanzelfsprekend. Wat wel vanzelfsprekend is, is dat als je 45 minuten met een bal aan je voeten tegen andere voetballers gaat voetballen, dat je dan je dan beter wordt in voetbal. Dit is sport-specifieke training.

Sport-specifieke training

Wat óók sport specifieke training is (voor een voetballer), is interval training, af en toe met, af en toe zonder bal, waarbij situaties uit de wedstrijd wordt nagebootst. Afhankelijk van de positie van de speler en zijn rol op het veld, kan tevens specifiek getraind worden door de specifieke fysiologische systemen te belasten. Simpel gezegd betekent dit dat een keeper geen uur hoeft te kunnen hardlopen, wat voor een middenvelder wel handig kan zijn, maar een keeper moet wel een uur lang in staat zijn om vanuit rust plotseling om te schakelen naar explosieve sprong- en duik bewegingen.

Je kunt een voetballer niet beter sport-specifiek trainen, dan door de voetballer te laten voetballen (met respect voor zijn rol in het veld).

Maar…

Eindeloos en kei-hard sport-specifiek trainen heeft een groter blessure risico, dan het lichaam op meerdere manieren belasten. Om terug te komen op de voetballer; het constant blootstellen aan herhaalde bewegingen en tackles kan leiden tot overbelasting. De pezen, banden, spieren en je gewrichten kunnen kleine,  irritante pijntjes tot aan scheurtjes oplopen door constante, eenzijdige belasting en beschadiging. Een manier om overbelasting te voorkomen, is dan ook minder trainen (maar dat wil je natuurlijk liever niet), voldoende rust en herstel inlassen, geperiodiseerd trainen (periodes van zwaardere trainingen en periodes van lichtere trainingen bijvoorbeeld) maar vooral trainen om belastbaarder te worden.