Als er één fabel blijft rondhangen en maar niet wil uitsterven, dan is het wel dat E-nummers ongezond zijn.
Dat is keiharde fictie. E-nummers zijn niet ongezond.
Wat zijn E-nummers?
E-nummers zijn door de EU goedgekeurde stoffen (de organisatie EFSA is hier verantwoordelijk voor) die aan levensmiddelen mogen worden toegevoegd. Er zijn heel veel redenen waarom fabrikanten E-nummers willen gebruiken, zoals het verlengen van houdbaarheid van voedingsmiddelen, het aantrekkelijker maken van het voedingsmiddel door aanpassing van de kleur of smaak (versterking) en het verbeteren van de structuur.
De EFSA onderzoekt niet alleen of een stofje veilig is, maar ook tot aan welke hoeveelheden. Pas als een stof veilig wordt geacht, krijgt het een E-nummer.
Voedingsmiddelen bestaan letterlijk uit chemicaliën, net als wij zelf, trouwens, maar zolang er geen chemicaliën zijn toegevoegd aan een voedingsmiddel hoeft het niet te worden vermeld. Wil een fabrikant bijvoorbeeld vitamine C, -ook wel ascorbinezuur of natrium ascorbaat – toevoegen aan koekjes, dan moet dat vermeld worden. De vermelding kan op meerdere manieren, maar het meest voorkomend is het gebruik van het aan vitamine C toegewezen E-nummer E300.
Als er dus vitamine C is toegevoegd aan je voedingsmiddel, dan staat er in de ingrediëntenlijst E300, maar als het van nature aanwezig is in je sinaasappel, dan hoeft niet vermeld te worden. Terwijl het om precies dezelfde vitamine C gaat.
Waarom denkt men dat E-nummers ongezond zijn?
Regelmatig worden er onderzoeken gedaan naar stofjes, waaronder stofjes die al zijn goedgekeurd door EFSA. Zelden wordt gevonden dat een E-nummer bij nader inzien slecht voor de gezondheid is. Het is wel eens voorgekomen dat een stofje toch minder veilig bleek, maar dat minieme risico lopen we ook met ‘natuurlijke’ voedingsstoffen.
Toch komen sommige E-nummers vaak in opspraak, zelfs als er geen reden is tot paniek. Dit komt omdat de media, en dan VOORAL sociale media, informatie verkeerd interpreteert en deelt. Er zijn tegenwoordig zoveel mensen ‘overtuigd’ van de onwaarheid dat E-nummers ongezond zijn, dat elk bericht dat dat zou ‘onderbouwen’, door wie dan ook geschreven, als waarheid wordt aangenomen.
Een aantal E-nummers die in opspraak zijn geweest, zijn aspartaam (E951), Mononatrium Glutamaat -MSG (E621) en dihydrogenium monoxide.
Over aspartaam kunnen we kort zijn, aspartaam is ongevaarlijk.
aspartaam is ongevaarlijk.
Aspartaam is een zoetstof die per toeval werd ontdekt. Het grote voordeel van de zoetstof was dat het nauwelijks energie oplevert, en dus een goed alternatief zou kunnen zijn voor suiker (wat 4 kilocalorieën per gram oplevert). Aspartaam wordt tegenwoordig veelvuldig gebruikt en zit in de meeste Light frisdranken.
De onderzoeken die worden opgeworpen om aspartaam in een kwaad daglicht te stellen, zijn onderzoeken gedaan bij muizen, waarbij aspartaam in gigantische hoeveelheden direct in de hersenen is gespoten. Daar tegenover staan honderden wetenschappelijke onderzoeken, gedaan bij mensen, met normale -tot veel meer dan normale- hoeveelheden, met een dubbel-blind onderzoeksopzet.
Een voorbeeld:
“This was a randomized, double blind, placebo-controlled, parallel-group d
esign. (…) The authors concluded that daily doses of 75 mg/kg bw/day of aspartame were not associated with any significant changes in clinical measures or adverse effects (Leon et al., 1989).”
We gaan even rekenen!
75mg per kg, ik weeg bijv 75kg, betekent dat ik zelfs bij 75×75= 5625mg nog geen negatieve gezondheidseffecten zou ervaren.
Een blikje Coca-Cola light van >300 milliliter bevat 80 milligram aspartaam.
We gaan rekenen!
5625/80=70 glazen van 300ml.
Ik zou dus 70 glazen aan cola light mogen drinken, zonder problemen te hoeven verwachten.
“Ja, maar ho eens! Aspartaam is kankerverwekkend!”
Nee. Aspartaam is niet carcinogeen (kankerverwekkend) [1-3].
“Finally, the results of the extensive scientific research done to evaluate these allegations did not show a causal relationship between aspartame and adverse effects. Thus, the weight of scientific evidence confirms that, even in amounts many times what people typically consume, aspartame is safe for its intended uses as a sweetener and flavor enhancer”Ik voeg graag toe aan dit verhaal, dat ik niemand adviseer om frisdrank te drinken, ook niet light frisdrank. Niet vanwege aspartaam of andere E-nummers. Frisdranken zijn erg zuur en tasten het tandglazuur aan. “Zuur gaat zitten in tandplaque en maakt het tandglazuur week waardoor er, vooral bij minder goede bij mondhygiëne gaatjes kunnen ontstaan.” Aldus professor Fred Brouns, hoogleraar Innovatieve Gezonde voeding aan de Universiteit van Maastricht.
Mononatrium Glutamaat (bekend als MSG).
Zelfs in Azië, toen ik reisde in Indonesië, werd ik er op gewezen dat er geen MSG in het eten zat. Ze hadden daar ook glutenvrije restaurants, wat verder ook niet zoveel toevoegt aan de gezondheid, maar dat even terzijde.
ik chill ‘m hier hard, zonder zorgen over MSG. Zou jij ook moeten doen.
Mononatrium Glutamaat, ook wel Ve-tsin in de Chinese keuken, wordt als E-nummer gebruikt om smaak te versterken in o.a. soepen. MSG komt ook van nature voor in tomaten, parmezaanse kaas, aardappelen, paddenstoelen en andere groenten en fruit.
MSG zou hoofdpijn veroorzaken, maar ook neurotoxisch zijn. Waar komen die claims vandaan?
Wel. Ook hier gaat het om onderzoeken bij o.a. muizen en ratten of reageerbuisjes en onwaarschijnlijke hoeveelheden aan MSG.
We hebben het dan over, omgerekend naar mensen, tientallen grammen per dag. In Europa wordt de inname geschat op 5-12 gram per dag. [4]
Er zijn mensen die aangeven hoofdpijn te krijgen na het eten van voedingsmiddelen met MSG. Er zijn theoriën over cel-zwelling wat leidt tot hoge intracraniale druk, waar hoofdpijn door zou ontstaan. [5] Het is simpel; heb je het gevoel dat je klachten hebt na het binnenkrijgen van voedingsmiddelen met MSG, vermijd ze dan. De consensus is dat een inname van “6.000 mg/kg body weight is regarded as safe”, wat betekent dat ik (75kg wegend) 450.000 mg, dus 450 gram per dag veilig kan binnen krijgen.
Een normale inname van E621 leidt niet tot negatieve gezondheidseffecten [4].
Ten slotte, dihydrogen monoxide. DAT IS LEVENSGEVAARLIJK! HET ZIT IN AL ONS ETEN EN IEDEREEN DIE HET BINNENKRIJGT ZAL STERVEN.
Haha.
Dat is een geintje, het is water.
Er is een website door onderzoekers gebouwd om te laten zien hoe makkelijk je angst kan inboezemen voor een stof. Ook bij te hoge doseringen van water ga je dood, maar dat wordt niet als giftige stof gezien.Zo zouden we naar alle stofjes moeten kijken; iets is pas giftig bij te hoge doseringen. Sterker nog, alles is giftig bij te hoge doseringen.
Hebben we een stofje niet nodig, dan hoef je het natuurlijk niet binnen te krijgen.
Maar zolang het geen problemen oplevert, moeten we er ook niet hysterisch over doen!
Nog een foto uit Indonesië, maar nu van dihydrogenium monoxide.
Zijn E-nummers dan volledig onschuldig?
Nee. Gelukkig lees jij verder dan alleen maar de titel van het artikel en kan ik nog wat nuance aanbrengen. Er zijn E-nummers waar mensen klachten van krijgen, meestal niet ernstig, maar die E-nummers kun je gerust vermijden.
Sommige E-nummers kunnen bijvoorbeeld allergische reacties opleveren. Als je daar last van hebt, kun je die E-nummers maar beter vermijden. Zo is dus niet elk E-nummer voor iedereen veilig. En is niet elk E-nummer bij elke dosering veilig. Maar dat betekent niet dat het dus per definitie ongezond is!
E-nummers worden toegevoegd zodat wij, de consumenten, het product meer en vaker kopen. Dat is natuurlijk een werking van vraag- en aanbod, maar via die weg dragen ook E-nummers bij tot over-eetgedrag. Maar niet iedereen ontwikkeld overgewicht, en het is niet simpelweg de schuld van E-nummers. Ons aankoopgedrag wordt geprikkeld, maar niet geleid door E-nummers.
E-nummers zijn werkelijk een perfect voorbeeld van wat (voedings)wetenschap ons de afgelopen jaren heeft opgeleverd. Nu gaan mensen protesteren tegen het gebruik van E-nummers, en verwijderen grote fabrikanten zoals Honig de E-nummers uit hun voeding. Honig heeft bijvoorbeeld E621 (na aandringen van consumenten) verwijderd. Maar daarvoor in de plaats is gistextract teruggekomen. Daar zit ook E621 in, maar omdat het niet als E-nummer wordt toegevoegd, hoeft het niet vermeld te worden. En weg is de transparantie!
Dit maakt het lezen van verpakkingen alleen maar moeilijker en onbetrouwbaar.
We moeten ons vooral niet tegen E-nummers keren. We moeten ze begrijpen. En ja, we moeten kritisch blijven.
Maar een ding is duidelijk. E-nummers zijn getest, nog tientallen keren getest, goedgekeurd en worden veilig verklaard.
Ik juich E-nummers toe! Hoera voor de wetenschap!
“Weet je dat in één tomaat, biologisch of niet, al tien tot vijftien E-nummers zitten! Dagelijks krijgen we met onze voeding zo’n 5 à 10 gram aan stoffen met een E-nummer binnen, ook al eet je helemaal geen bewerkte producten. Dus mensen die zeggen dat ze absoluut geen E-nummers willen eten, zijn veroordeeld tot het drinken van water en het eten van zout en suiker. Maar of je het daar lang op volhoudt?”
–Ralf Hartemink, opleidingsdirecteur levensmiddelentechnologie en voedselveiligheid bij de Wageningen University [6]
Was dit interessant? Er is nog veel meer! No-Nonsens informatie en praktische handvaten over ‘Gezonde voeding’ en ‘Blijvend Gewichtsverlies’ worden je aangeboden in onze Outside Voedingscursus! Meld je aan! >> KLIK HIER <<
Bronnen:
aspartaam
[1] http://www.cancer.org/…/c…/othercarcinogens/athome/aspartameIn a study to evaluate repeated exposure to aspartame, 126 healthy children were randomly assigned to receive aspartame or sucrose incorporated into a variety of foods for 13 weeks (Frey, 1976). The study was double-blinded. Participants ranged from 2 to 21 years, and included 61 females and 65 males. Dosages were dependent on age and weight, and aspartame consumption ranged from 27 to 77 mg/kg bw/day. Physical examinations, plasma amino acid and methanol measurements, complete blood counts, urine analysis, and ophthalmoscopic examinations were conducted before and after treatment. Adverse effect complaints were also reported. No significant differences in any clinical measurements (blood and urine analyses) were found, no changes were found in physical status (body weight, blood pressure), all methanol values were below the limits of detection, and complaints were similar for the two groups and not clinically significant (Frey, 1976)
MSG
[4] Beyreuther K, Biesalski HK, Fernstrom JD, Grimm P, Hammes WP, Heinemann U, Kempski O, Stehle P, Steinhart H, Walker R. Consensus meeting: monosodium glutamate – an update. Eur J Clin Nutr. 2007 Mar;61(3):304-13. [5] http://jn.nutrition.org/content/130/4/1049S.fullE-Nummers
POST REPLY